Practice makes perfect, staat er op mijn nieuwe boekentas. Samen met 32 (!) andere herboristen in spé zit ik redelijk braaf in de eerste les ‘kruideninhoudstoffen’ na het rinkelen van de bel. We zijn vertrokken: de komende twee jaar verdiepen we ons in een stevige dosis theorie: anatomie, fysiologie, chemie, bereiding, toepassing…van honderden planten. Ik hang instant aan de lippen van onze docent. O ja, de strever in mij is herrezen.
Het verbaast me dat er zo veel interesse is voor dit vak. In de les zitten alle leeftijden en alle beroepen bij elkaar. Zowat iedereen hangt aan de lippen van de herboriste die al meer dan 30 jaar met Latijnse benamingen en recepturen goochelt alsof het niets is. Dit jaar is – echtwaar – het laatste jaar dat ze les zal geven. Ik beschouw ons als the lucky ones. We worden aangemoedigd om ‘daar niet zo tam te zitten wezen’ en de vragen te stellen waar we op zitten te bijten. Dat zijn er plots heel veel. De les zit erop voor ik het goed en wel besef.
Ik neem mezelf voor om wekelijks een interessante weetje uit de les en mijn eigen inzichten te delen. Hier gaan we!