‘De grond van uwe gebuur is nooit te duur’! Met die wijze woorden begint Willy Keymeulen aan de historie van zijn levenswerk. ‘De Gouden Moerbei’ moet zowat de meest verrassende stadstuin zijn van Aalst. Dit erfgoed bevat meer dan twintig soorten moerbeibomen en wat had je gedacht…kruiden. Wijlen op bezoek in Olsjt!
Met een tiental vers ontsproten mini-herboristjes staan we bij grote herborist Willy ‘op den hof’. We zijn verlost van de hittegolf en onze eindwerkstress en staan te popelen voor een grote poort. Hierachter – midden in de stad van ajoin en bier me schoim – zou zich naartschijnt een klein paradijs bevinden. Het is een zonovergoten zondag en de terrasjes lonken, maar de moerbei heeft ons danig in zijn greep.
Olifanten kweken
De moerbei of Morus is een oorspronkelijk Aziatisch bomengeslacht met vele soorten waarvan de rode (rubra), zwarte (nigra) en witte (alba) de bekendste zijn. De zoet-zure besachtige vruchten zijn eetbaar (zelfs meer dan één keer!) en bevatten vele vitaminen, mineralen en antioxidanten.
Na een anekdotische intro neemt Willy ons mee langs de kiwi’s in zijn voortuin. ‘Je kan best zo veel mogelijk zelf kweken’ zegt hij. ‘Zelfs bananen hebben hier in den hof gestaan en wie weet vindt ge hier binnenkort zelfs mini-olifanten tussen het gras!’.
Rijkdom
Dag in dag uit werkt deze ‘rustende’ onderwijzer aan zijn paradijs. Willy wist hier tientalle jaren geleden zijn eigen huis te bemachtigen en zag zijn kans om één voor één de tuinen van zijn buren over te kopen. Zo ontdekte hij twee moerbeibomen van ongeveer 115 jaar oud, liet ze als beschermd monument erkennen en verdiepte zich in de mystiek van deze boom en zijn parasiet, de zijderups.
‘Ik ben niet rijk van centen, maar kijk eens rond u’. Er staan een grote smile op zijn gezicht en een strooien hoed op zijn hoofd. Deze meneer heeft groot gelijk, dit stukje natuur is pure rijkdom.
Onze tocht begint niet ver van de eerste moerbeiboom. Een knoestige joekel van zeven, acht meter hoog en nog enkele meters breder. Dit is een zwarte moerbei en dat heb ik direct geweten: paarsrode vingers! De bessen zijn smakelijk sappig en niet onbelangrijk: je kan er wijn mee maken. Cheers! De moerbei is niet de enige fruitsoort in de tuin. Ook andere vergeten fruitsoorten zoals de kweepeer, mispel en vijg staan hier te pronken. Ik denk dat ik mij hier thuis voel! En die Willy, die mag ik best.
Exotisch
We zien een treurversie, een iets vrolijkere versie en een paar oude rakkers van meer dan honderd jaar oud die ondersteund moeten worden. Het bijzonderste exemplaar is er één met een gewafeld blad. Van deze Japanse witte soort bevinden zich slechts twee moerbeibomen in België. Ik dreig me te verliezen in fantasieën over Oosterse gebergten vol exotische wilde bomen en planten, maar Willy neemt ons vrolijk verder op sleeptouw langs zijn tomaten, druiven, een gigantische maretak en borders met gekende en minder gekende kruiden.
Op een bepaald moment wijst hij naar een klein venstertje bij één van de geburen. ‘In dat kamerke heb ik als klein manneke de oorlog van 40-45 meegemaakt’. Ongelofelijk! Het venstertje kijkt uit op een groot stuk van de tuin. Die moerbeien moeten er toen al gestaan hebben. Zou hij zo vroeg beginnen dromen zijn? Wie weet…
Geduld loont
Tegen het einde van ons bezoek staan we met z’n allen verwonderd rond een bakje zijderupsen, aka Bombyx mori. Ze vreten zich te pletter aan het blad van de witte moerbei. Dat blijkt het enige voedsel te zijn voor deze beestjes en dus cruciaal voor de zijdeproductie. Een jongedame geeft ons uitleg over hoe ze de rupsen kweekt en hun cocons spint tot prachtige zijde. Geduld en doorzettingsvermogen waar ik een puntje aan kan zuigen.
We keuvelen nog wat na op het terras. Willy heeft tot nu toe geen opvolger voor zijn levenswerk en aan de stad wil hij zijn tuin niet verkopen. Idealiter vindt hij iemand die bereid is om bij hem in de leer te komen en zijn moerbeibomen passie verder te zetten. Wie dat goed wil doen heeft er een voltijdse job aan, maar ik zou elke minuut de moeite waard vinden.
Na een glas Turkse moerbeithee keer ik terug huiswaarts met een tevreden ziel. Hoedje af voor deze man en zijn levenswerk. Hier kom ik zeker nog eens terug.
Bezoek de gouden moerbei
Benieuwd naar de anekdotes van Willy Keymeulen en de pracht van zijn unieke tuin? Je kan een bezoekje brengen op afspraak.
Info op http://www.moerbeiboom.be